Napiszmy coś razem ;)

(Pencilu bezczelny! Oni nie są... hey! Robimy Slasha! Będzie ciekawie... Razz

)

Miał już plan na doktorka, tak aby go umiejętnie wykorzystać. Chciał sprawdzić czy ktoś lub coś przychodzi do tej jaskini. Wyglądała na dobrze wyposażoną. Szli w milczeniu. Sawyera trochę denerwował ten banan na twarzy Jacka więc przyspieszył kroku.

Jednak po chwili przyjrzał się Jack'owi. Nie był wcale taki zły. Może za bardzo bohaterski, ale za to jaki męski i umięśniony (nie mogłam się powstrzymać xD). I pomyśleć, że on mógł być jego rywalem! Sawyer szybko opuścił wzrok, przyłapany przez Jack'a na wgapianiu się w niego. Jack ponownie się zarumienił i poczuł silną ochotę złapania Sawyer'a za rękę.

Ale ten stan szybko minął i Jack nagle spoważniał. Sawyer odetchnął z ulgą. W myślach powtarzał sobie jak bardzo nie lubi Jacka. A Jack ? Szczerze myślał to samo o Sawyerze. Przez resztę drogi szli w nienaturalnym milczeniu.

Krążyli już od jakiejś godziny.
- Czy my przypadkiem nie zabłądziliśmy? - odważył się zapytać Jack.
- Zdaje Ci się doktorku - odparł na to sarkazmem ten drugi.
Jack wzruszył ramionami i usiadł pod drzewem. Tak bardzo zapatrzył się na drugą stronę dżungli, że nie dostrzegł nieśmiałego wzroku Sawyera. Gdy tylko lekarz się odwrócił, ten udawał, że wypatruje wejścia do jaskini.

Sawyer był wpatrzony w tajemnicze wejście już od jakiegoś czasu.
-To chyba tu doktorku-wesołku.-odparł, lecz w jego głosie można było rozpoznać strach.
-OK,wchodzimy-Jack był zdecydowany.Wtem jednak Sawyer złapał go za ramię.
-Wiesz...może ty wejdź?Ja tu poczekam...

Jack popatrzył na niego z niedowierzaniem.
Zrobiło mu się gorąco kiedy zdał sobie sprawę, że Sawyer wciąż trzyma jego ramie. Kiedy i tamten zdał sobie sprawę szybko cofnął rękę i aby ukryć zażenowanie szybko się odwrócił w stronę pochyłego zejścia.
- Idziesz doktorku, czy strach Cię obleciał? - zchodząc zaśmiał się szyderczo, chcąc zamaskować swoje dziwne odczucia.

Jack,troszeczkę podenerwowany zachowaniem Sawyera zdecydował się wejść do nieznanej mu jaskini.Sawyer odczekał tylko aż doktorek zniknie z pola widzenia i szybko uciekł na plaże.Widocznie Jack został sam.

Jack rozpłakał się.
-Jak on tak może!-wrzasnął zdesperowany.
Postanowił nazrywać kwiatków i dać je Sawyer'owi w ramach przeprosin.

( A właściwie za co on ma przepraszać?! )

Zrywał kwiatki przed wejściem ocierając ostatnie łzy z policzka.
Oczywiście jak tylko zorientował się, że Sawyera nie ma - sam cofnął się z wejścia czym prędzej.
"Za co ja mam go wogóle przepraszać?" - pomyślał, ale z irytacją stwierdził, ze szuka byle pretekstu do rozmowy lub przebywania z Fordem. W dodatku nie wyobrażał sobie bez tego życia.
Mrucząc jednak coś o "niewypale" i "nie w jego stylu" rzucił kwiaty na ziemię i szybko poszedł na plażę.

Zdenerwowany, podbiegł do Sawyera i zrobił mu straszną awanture . Tylko że nie zauważył powoli rumieniącej się Kate , która tylko bąkneła coś do Sawyera i odeszła.-Co ty zrobiłeś,głupku!- Sojer był 'wkurzony'.Nawet baardzo.

Jack spojrzał na odchodzącą Kate, a potem na Sawyera.
Patrzył tak jakoś dziwnie i Sawyer nie wiedział co powiedzieć.

-Zejdź mi z oczu-odparł Sawyer .Jack był w szoku.Jeszcze nikt się do niego nie odezwał.No prawie nikt.Ale posłusznie pozedł przed siebie i przyglądał się Sawyerowi jak biegnie do Kate i coś jej mówi.

-Wiem, że ona mnie kocha!-wybuchł Jack. -Ale nic mnie to nie obchodzi! Ona jest głupia!
Jack chciał już wyznać swe uczucia do Sawyer'a, gdy ten odrzekł:
-Chodźmy do tej jaskini.
Ruszyli.
-Tak w ogóle to Cię przepraszam!-powiedział Jack ocierając łezki z oczu.
-Nie ma za co-powiedział Sawyer obejmując go ramieniem i uśmiechając się przyjacielsko.
,,Mmm... naprawdę jest niezły"-pomyślał Sawyer.
,,To najpiękniejszy dzień w moim życiu!" -pomyślał Jack.

Szli rozmawiając.
Pierwszy raz, tak jak teraz.
Po przyjacielsku, bez Sawyerowskiej ironii i bez Jackowskiej porządności.

-No wiesz..- zaczął Jack.-Może byśmy zostali przyjaciółmi??